"Never trust a survivor until you find out what he did to stay alive."

ZDOLNOŚCI
»  Umysł ponad Ciało
Dopóki nie utraci samoświadomości i woli życia jej ciało będzie wciąż funkcjonować i dążyć do stanu, który podświadomie uznaje ona za naturalny. Posiadane rany wciąż wpływają na zdolności manualne i regenerują się zgodnie ze standardowym tempem, lecz nie pozostawiają blizn.
»  Apatia
Potrafi całkowicie odciąć się od wszelakich bodźców cielesnych, umysłowych, czy też emocjonalnych. W trakcie działania umiejętności postać wygląda jak pusta lalka, a sama użytkowniczka obserwuje wszystko z obojętnością, niezdolna do podjęcia jakiejkolwiek akcji.
»  Perspektywa
Pozwala zobaczyć świat takim, jakim widzi go inna osoba. W podstawowym stanie przedstawia się to w postaci zniekształconego cienia, który ukazuje jak osoba widzi samą siebie. Przy dodatkowym skupieniu przemianie ulegną również cienie pozostałych elementów znajdującego się w zasięgu wzroku, ilustrując w jaki sposób postrzega je cel.
»  Siła Woli
»  Wiedza (Historia)
»  Zdolność Przetrwania
»  Używanie Broni (Spetum)
»  Zwinność

SŁABOŚCI
»  Nie pamięta już czasów, kiedy to sen był dla niej ukojeniem. Co dzień budzi się z krzykiem na ustach, łzami w oczach i zaciśniętym gardłem.
»  Pomimo doskonałej pamięci, sztuka rozpoznawania twarzy wciąż pozostaje dla niej zagadką.
» Interakcje z ludźmi utrudniają jej dodatkowo liczne halucynacje, których w żaden sposób nie jest w stanie odróżnić od rzeczywistości. Przejawiają się one jako cienie, szepty, ale także fragmenty wspomnień i postacie.
» Unika ciepła.

Charakteryzuje się niezwykłą urodą i wdziękiem. Naturalny chłód Elae Zimy zostaje w niej zrównoważony przez delikatność i wiotkość Małego Ludu. Rysy twarzy zdają się być jednocześnie ostre jak i łagodne. Usta koloru koralu są pełne i lekko wilgotne. Oczy okalane gęstymi rzęsami wyglądają jak tafle zamarzniętego jeziora. Srebrzyste włosy w niektórych fragmentach płynnie przechodzące w odcień czerwieni przypominają blade ostrze skąpane we krwi. Cechą, która najwyraźniej zdradza jej pochodzenie, są wydłużone szpiczaste uszy. Jedno z nich przebite jest prostym metalowym kolczykiem. Jedynym nieestetycznym elementem jej wyglądu są blade blizny na kostkach, nadgarstkach oraz szyi, które zazwyczaj skrywa pod ubraniem.  

Typowymi elementami jej stroju są obcisłe skórzane spodnie koloru brązu, które wyraźnie podkreślają jej sylwetkę oraz półprzezroczysta biała koszula ze zwiewnego materiału, zazwyczaj zapięta na jedynie kilka dolnych guzików, prowokując liczne spojrzenia, lecz jednocześnie nic nie ukazując. Ręce skrywa pod dopasowanymi rękawiczkami sięgającymi łokci, również wykonanymi z brązowej skóry. Na stopy przywdziewa wysokie buty z tego samego materiału, zakończone metalową klamrą. Gdy tylko jednak jest taka możliwość, podróżuje boso. Szyja otoczona jest przez skórzany pasek, którego początek i koniec zawierają liczne regularne otwory przez które przepleciony jest rzemyk przytrzymujący całą konstrukcję w miejscu.  

W całości prezentuje się niezwykle powabnie, choć jednocześnie młodo i delikatnie. Porusza się z niebywałą gracją, a jej kroki nie pozostawiają ni śladu, ni dźwięku. Otacza ją aura wrażliwości, a każdy kto zatopi się w jej spojrzeniu, odnajdzie nieskończone morze rozpaczy.


Umysł Forgotten przyjmuje formę niekończącego się pustkowia pokrytego płytką warstwą wody, która niczym lustro odbija czarne niebo. Gdzieniegdzie mrok rozpraszany jest przez nikłe ogniki przypominające gwiazdy, będące symbolem wszystkich żyć, które z jej winy zostały zniszczone bądź utracone. W najgłębszej części krainy, na czarnych łańcuchach, zawieszony jest fragment zrujnowanego pałacu. Wewnątrz budowli ściany zdobione są freskami przedstawiającymi najważniejsze sceny z jej życia, spora ich część jest jednak niewidoczna, gdyż większość pomieszczenia zbrukana jest krwią.

Taki opis idealnie oddaje charakter Forgotten. Cała jej przeszłość wypełniona jest rzekami krwi i morzem rozpaczy. Z powodu tak okropnych wydarzeń jej serce stało się zamknięte i choć wciąż jest zdolna do odczuwania współczucia, czy też empatii, to stara się tego nie okazywać. Doświadczenie nauczyło ją, że sprowadza to tylko więcej bólu.  

Po dziś dzień nawiedzają ją duchy przeszłości, których iluzoryczne postacie stają się jej stałymi kompanami, w jej percepcji zlewają się one ze światem i stają się kompletnie nieodróżnialne od rzeczywistości. Ich ciche podszepty niejednokrotnie wypływają na postępowanie Forgotten. Czasem przedstawiają jej inny sposób rozwiązania sytuacji, wskazują na detal, który przegapiła. Innym zaś razem przypominają jej o wszystkich błędach, jakie popełniła, oskarżają o swoje porażki, bądź też żądają, by postąpiła zgodnie z ich wytycznymi.  

W połączeniu z jej zdolnością Percepcji, świat, w którym żyje Forgotten, składa się w większości z iluzji, cieni i szeptów. Wszystkie elementy mogą mieć swoje symboliczne znaczenie. Bywają ostrzeżeniami, poszlakami, bądź jedynie wspomnieniami, w których niejednokrotnie się gubi.  

Jej ojciec został wysłany przez Dwór Zimy na misję dyplomatyczną do niewielkiej osady Małego Ludu, która osiedliła się zbyt blisko terenów Elae. W celu zdobycia jak najrzetelniejszych informacji zbliżył się do córki tamtejszego przywódcy, która z chęcią przekazała mu wszystko, co wiedziała. Dopiero po odejściu mężczyzny, którego słowa, mimo że słodkie jak miód, nie zawierały żadnej obietnicy przyszłości, zorientowała się, że dała sobą zmanipulować. Było już jednak za późno. Gdy narodziło się dziecko nie była jednak w stanie pozbawić go życia, choć wiedziała, że taka decyzja byłaby słuszna. Zamiast tego udała się w wielotygodniową podróż i porzuciła maleństwo na schodach ludzkiej posiadłości. Mieszkające tam zamożne małżeństwo przygarnęło niemowlę i wychowało je jak swoje własne.

Dzieciństwo małej, mimo że nietypowe, było niezwykle szczęśliwe. Rodzice darzyli ją niewyczerpaną miłością i zapewniali wszystko, czego tylko mogła potrzebować. Miała własny pokój, niezwykle miękkie łóżeczko, najpiękniejsze misiaczki i wszelkie słodkości tego świata. Wymagano od niej jedynie przestrzegania dwóch prostych zasad. Nie wolno było jej opuszczać posiadłości oraz codziennie miała oddawać modły każdemu z bóstw. Dziewczynka nie kwestionowała tych praw, jej życie było radosną sielanką... aż pewnego dnia czar prysł i roztrzaskał się na tysiące odłamków... których nigdy już nie odnalazła.

Obecnie większość czasu spędza w ogromnym łożu w altanie, którą wzniosła własnymi rękoma, albo niewielkich źródłach w pobliskiej jaskini. Jeśli nie oddaje się stagnacji, podróżuje po świecie poszukując artefaktów oraz poznając nowych ludzi i ich aspekty.