Silion

ZDOLNOŚCI
»  Manipulacja roślin - w teorii jest to umiejętność wpływania na kondycję roślin, tempo i kierunek ich wzrostu oraz rozsiew. W praktyce możliwość (oprócz dbania o stan ogrodów) m. in. zmuszenia nasion pnączy do wzrostu, by pochwycić lub uderzyć nimi przeciwnika. Generalnie zwrot "dostać z liścia" nabiera znaczenia dosłownego; także skłonienia roślin do wzmożonego wydzielania zawartych w nich toksyn lub substancji leczniczych (w zależności od rodzaju rośliny). Zakres i moc działania uzależniony jest od odległości od danej rośliny lub grupy roślin (w tym przypadku także ich ilości). Dlatego też Silion zwykle ma przy sobie mały woreczek z nasionami na wypadek nie znajdowania się w pobliżu żadnej doniczki...
»  Unieszkodliwianie pułapek
»  Alchemia
»  Wiedza: flora
»  Odcyfrowywanie
»  Używanie broni (sztylety)
»  Blefowanie
»  Skradanie

SŁABOŚCI
»  Nieufność - Silion nie potrafi tak naprawdę zaufać nikomu, ani też do nikogo zbliżyć się bardziej niż na stopie dobrego znajomego. Prawdopodobnie nikt oprócz dziadków nie poznał nigdy jego przeszłości.
»  Skupienie - gdy skupi się na czymś zbyt długo lub przeciwnie, rozkojarzy się zbytnio, przestaje zwracać uwagę na swoje otoczenie. Stąd zdarza się, że kogoś niechcący wejdzie na ulicy lub zawołany nie zareaguje. Czasem, będąc myślami gdzie indziej, potrzebuje chwili by rozpoznać twarz osoby, która go zagaduje.
»  Słodycze
»  Świecidełka - Silion uwielbia biżuterię i kamienie szlachetne. O ile te pierwsze wybiera raczej mniejsze i nierzucające się w oczy, to kamienie chętnie przygarnie w każdej ilości i karatach.

Najbardziej charakterystyczną cechą jego wyglądu są naturalne, długie, ogniście rude włosy poprzetykane gdzieniegdzie złotymi pasmami (prawdopodobnie "spadek" po ojcu). Jak przystało na Elae jest dość wysoki, choć plasuje się gdzieś pośrodku tej skali. Nie miał nigdy potrzeby mierzenia się, ale z pewnością ma nieco ponad metr osiemdziesiąt wzrostu. Posiadacz intensywnie zielonych tęczówek ("spadek" po matce). Cerę posiada zaś naturalnie dość jasną, ale z powodu częstego przebywania na słońcu siłą rzeczy jest delikatnie opalony. Prawie zawsze nosi też jakiś mały element biżuterii - kolczyk lub pierścień. Po prawej stronie jego twarzy znajduje się dość paskudna blizna po oparzeniu, stąd zwykle zaczesuje włosy tak, by pozostawała zakryta. Z powodu noszenia zwykle nieco luźniejszych strojów może sprawiać wrażenie kruchego, w rzeczywistości jest dość wysportowany. Poza oficjalnymi spotkaniami na dworze, gdzie nosi bardziej formalny strój, ubiera się dość pospolicie, wychodząc z założenia, że nie warto niszczyć lepszych materiałów na włażenie w co bardziej paskudne miejsca, jak na przykład uliczki Filirjonu.


Silion sprawia wrażenie dość żywiołowego i roztrzepanego osobnika, któremu od czasu do czasu zdarzy się spoważnieć lub zamyślić. W rzeczywistości jest dość racjonalnie myślący i spokojny. Dość trafnie przewiduje jakie zachowanie będzie odpowiednim w danej sytuacji i wprowadza je w życie, dlatego też trudno jednoznacznie go określić. Preferuje pobyt na łonie przyrody, z dala od ludzi, choć dość często można go zauważyć czy to na Dworze, czy w Filirjonie - innymi słowy, wszędzie go pełno. Tu zamieni kilka słów, tam sprzeda fiolkę trucizny... I zbierze ploteczki. Rudzielec ma dobrą pamięć i niezły zmysł dedukcji a, jak wiadomo, na Dworze każda informacja pozornie bez znaczenia może mieć wartość, co skrzętnie wykorzystuje, nie tylko wśród swoich. Jest bardzo cierpliwy i zwykle stroni od przemocy, ale miewa to swój koniec i wtedy lepiej zejść mu z oczu.

Najlepiej byłoby zacząć od początku, prawda?
Matka Siliona była córką jednego z Lordów Dworu Lata. Zawsze miła, uprzejma i nieco nieśmiała - tak ją określano. Niemałym więc zaskoczeniem była wieść, że spodziewa się dziecka. Jeszcze większym, że nikt, nawet jej najbliżsi nie byli w stanie wyciągnąć z niej żadnej informacji o ojcu. Dociekań nie było końca, bo kto powiedział, że to jeden z Elae? A jeśli urodzi się mieszaniec? To dopiero tragedia! Zrezygnowani przyszli dziadkowie, chcąc uchronić córkę przed ciekawskimi spojrzeniami, postanowili "zamknąć" swój dom, jedynie Lord, z uwagi na swoje obowiązki był widywany publicznie.
W wyznaczonym przez lekarzy terminie urodził się bobas jak malowanie. Nie wykazywał żadnych śladów innej rasy, co dziadkowie przyjęli z niemałą ulgą - przynajmniej te plotki będzie można zdementować. Tak minęło kilka lat, a Silion rósł i szybko okazało się, że charakter zdecydowanie odziedziczył po matce. Był tak samo jak ona grzecznym dzieckiem, indywidualistą z własnym spojrzeniem na świat. Z wyglądu także bardzo ją przypominał. Tylko te oczy... Zdecydowanie miał je po ojcu. Także delikatne zapędy sadystyczne przypisywano nieznanemu rodzicielowi. Ale to było zbyt mało by móc kogoś pociągnąć do odpowiedzialności. Rolę ojca dla małego przejął w całości dziadek, który stosował w domu tę samą dyscyplinę jak w koszarach. Tak więc rudzielec dość szybko nauczył się, czego nie robić i nie mówić w obawie przed karą. W końcu to, co mogło ujść płazem niewieście, niekoniecznie uszłoby mężczyźnie. Lord zauważył wszak umiejętności chłopca i szkolił w kierunku zostania królewskim szpiegiem, według niego byłaby to najlepsza kariera dla wnuka. Matka zaś miała nieco inny plan, ucząc syna alchemii, w której sama była dość biegła. W końcu nie wszystkiego uczą w szkołach... Albo po prostu nie ufała nauczycielom. Trudno powiedzieć, nigdy nie tłumaczyła się ze swoich decyzji. Nie ukrywała też przed synem, że choruje. On sam jedynie mógł patrzeć jak słabła z każdym miesiącem, a lekarze jedynie rozkładali ręce tłumacząc, że nie są w stanie powiedzieć, co właściwie jej dolega. Ostatecznie zmarła, gdy Silion miał lat dwanaście. Po cichu, we śnie. Chłopiec został więc sam z dziadkami. Wtedy też zaczął dopytywać o swojego ojca a, nie mogąc uzyskać satysfakcjonującej odpowiedzi, zaczął szukać informacji na własną rękę. I tak któregoś dnia, po raz kolejny przeszukując dawny pokój matki, odnalazł ukryty schowek, a w nim sygnet z dobrze znanym mu już wtedy znakiem Inkwizycji. Nie powiedział o tym nikomu, pozostawiając znalezisko tam, gdzie je znalazł. Już wiedział gdzie i jak powinien szukać odpowiedzi, nie mógł jednak zrobić tego jawnie. Nie chciał sprawiać dziadkom kłopotu, ani niepotrzebnie ich narażać. Tymczasem minęły lata, a wraz z nimi dobiegły końca żywoty dziadków Siliona. Wtedy wrócił do schowka i rozpoczął wcielanie w życie swojego planu.