Wodospad

Gdyby nie fakt, że nie posiadał żadnych informacji na temat zniknięcia, oprócz samego faktu, ruszyłby w poszukiwaniach. Nie należał do ludzi, którzy myślą o sobie w takich chwilach, chociaż bardzo chciał być kimś takim. Nie raz i nie dwa przechodził obojętnie gdy ktoś inny potrzebował pomocy, a potem potrafił żałować tego tygodniami. Taka była cena samotności i tak właśnie miał zamiar utrzymywać stan rzeczy w niezmienionej formie.
Gdyby nie fakt, że nie posiadał owych informacji, słowa kobiety nic by nie wskórały, a on ruszyłby pod pretekstem załatwienia swoich spraw.
- Skoro wiedzą, to wyskoczymy na ale? Oni się tym zajmą. - Zażartował z niesmakiem na twarzy ciągle zastanawiając się, czy on jako ekipa ratunkowa to aby dobry pomysł. W końcu nie potrzebował żadnych długów wdzięczności... Nie chciał ich.
- Już nasi kochani dowódcy wymyślą najlepszy możliwy plan. - Opanuj się Vaal, zaczynasz się wyrywać przed szereg, a to nie jest twoja brożka. Spokój, opanowanie i brak emocji... I lawenda. Skąd u licha czuć tą lawendę?

Wzruszyłam ramionami jedynie w ten sposób komentując jego żart. Zamiast w uszczypliwy sposób się śmiać wolała działać.
- Chodźmy do nich i dowiedzmy się co wiedzą. Wtedy będzie można zapolować, za ich rozkazem lub bez niego.
Byleby wyrwać się z tego miasta zepsucia i wzajemnej pogardy. Zapolować, zatopić żeby w ciepłej tkance ciała. Była głodna. Stanowczo.
Oderwala się wreszcie z miejsca w którym stała i w towarzystwie skrzypienia śniegu ruszyła ścieżka która tu przyszła. W pewnym momencie sis zatrzymała oglądając na Berserka:
- Idziesz?


[z. t]

Sent from Topic'it App

Vaal pokręcił głową z rezygnacją. Z jednej strony, rzeczywiście chciał iść napić się ale i zignorować całą sprawę. Był jednak jakiś cichy głos z tyłu głowy, który obiecał mu, że gdy tak zrobi, będzie go męczył przez długi czas. A hybryda miała dość wyrzutów sumienia, by dokładać do codziennej kakofonii głosów w głowie jeszcze jeden.
- Wychodzi na to, że nie mam wyboru.
Odezwał się sam do siebie, bo nikt inny nie zmuszał go do pójścia tam. Śnieg zaskrzypiał pod jego butami, a on sam ruszył za kobietą. Z wielką niechęcią, ale ruszył.

[z.t]